WAT IS EHS?

Waar houdt het op?

Hoe gaat u met uw EHS probleem om?
Vlucht naar elektrisch 'schone' plekken in huis of elders - 'Witte zones'
Nazorg
Terugkeer naar de maatschappij

Een eenmaal verworven gevoeligheid voor EMV gaat nooit vanzelf over! Men moet er alles zelf aan doen om te voorkomen dat een eenmaal op gang gebrachte EHS uw gezondheid in een neerwaartse spiraal terecht komt. Strenge maatregelen zijn vereist om een problematische situatie te verbeteren en uw gezondheid weer goed op de rails te krijgen. De overheid gaat u niet helpen, hopelijk uw familieleden, buren en andere omstanders wel. Het is vervelend dat u steeds weer moet uitleggen wat u mankeert en dat het belangrijk is uzelf een `schone' werkplek te bezorgen met hun medewerking. Dat hoort er bij.

Hoe gaat u met uw EHS probleem om?
Er is wat kennis en ervaring nodig om uit de problemen te komen. Uw effectieve manier van handelen - `coping strategy'- stelt u in staat het heft in eigen hand te nemen en herstel af te dwingen. Mensen met minder weerstandsvermogen zijn meer afhankelijk van anderen. Bekend is volgens Hans Selye [1] dat een dier in een stressvolle situatie de volgende fasen van het 'algemene adaptatie syndroom' kan doorlopen: 1. De alarmreactie: het lichaam stelt zich fysiologisch in op een passende reactie; 2. Het stadium van weerstand bieden; dat kan zijn vechten of vluchten. 3. De uitputtingsfase waarin geen opties meer open zijn en het dier zich overgeeft. Het hangt af van de genetische uitrusting van een persoon. zijn fysieke toestand en zijn reserves welke reactie hij kiest.
De reactie van elektrogevoelige personen die in een irritant EMV verlopen op analoge wijze: men doet iets aan zijn situatie en zorgt aan moeilijke omstandigheden te ontsnappen, of wacht passief op betere tijden –tot het vanzelf overgaat.

Vlucht naar elektrisch 'schone' plekken in huis of elders - 'Witte zones'
Bij gebleken elektrogevoeligheid is het vaak mogelijk een beschermde ruimte te creëren thuis, op school. of op het werk. Normale werkzaamheden en contacten zijn dan goed mogelijk. Mensen die harder getroffen zijn vinden nabij huis misschien geen bevredigende schone ruimte. Zij kiezen voor vertrek naar een gebied waar nog 'witte zones' zijn. plekken met een geringe zendmast-dichtheid. Anderen vertrekken met al hun hebben en houwen naar dun bevolkte gebieden in het buitenland.
De vraag is of het hen dan beter gaat en of ze zich verder in zo'n schone omgeving happy voelen, zo ver van huis. De rapporten zijn heel verschillend. Veel hangt af van de mogelijkheid om in de nieuwe situatie weer een materieel en sociaal bevredigend bestaan op te bouwen. Men kan op de wereldkaart een land uitzoeken waar de dekking van zendmasten gering is [2]. Ook voor Nederland zijn er kaarten van o.a. KPN waarop de dekking van alle zendmasten voor mobiele telefonie is aangegeven [3]. Ook op basis van die gegevens kan men proberen een andere domicilie binnenslands te kiezen.

Nazorg
Na geslaagde ingrepen in de EMV omgeving kunt u na het doorlopen van fase 2 of 3 zelf het roer weer in handen nemen en een nieuwe koers uitzetten die u terugbrengt naar een aanvaardbare maatschappelijke positie. Dat vergt een omturnen van uzelf en uw omstanders. Niet langer bent u een ‘patiënt’, maar moet weer eigen boontjes doppen. Het valt aanvankelijk waarschijnlijk niet mee om de protectie van de omgeving te missen en de moed te ontwikkelen om een eigen plan te trekken. Maar velen gingen u voor en hielden de Stichting EHS met haar adviezen voor gezien en boekten uit. Wellicht hebt u nog een zetje nodig. Meer kunnen we niet voor u doen.

Terugkeer naar de maatschappij
Voor personen in fase 4 vergt terugkeer naar de gewone maatschappij de samenwerking van een team van deskundigen: meetspecialisten om de woon/werkomgeving elektrisch op te schonen; sociaal werkers om de openingen naar hulpinstanties te vinden en de persoon verder te begeleiden; psychologen om de cliënt zelf en zijn/haar familieleden en collega's te leren hoe met deze situatie om te gaan, etc. Een organisatie die dit complexe team moet aansturen is er in Nederland niet. Men is aangewezen op eigen initiatief, energie en vindingrijkheid om een en ander te organiseren; maar juist die factoren ontbreken zo gauw. Een zeer kwetsbare situatie!
Volgt er geen rustperiode na de stress, dan kan een stresssysteem permanent verstoord worden, wat een chronische stress veroorzaakt, vergelijkbaar met een burn-out.

Referenties

Boekhoofdstukken 12 en 17
1. Hans Selye 1950. Stress and the genera) adaptation syndrome. http://t(pyuri.com/z7ouft2
2. Op zoek naar geen bereik. http://tinyuri.com/ililop98
3. KPN dekking zendmasten http://tinyuri.com/zfwzzl5